ทฤษฎีการเกิดเพลิงไหม้

ทฤษฎีการเกิดเพลิงไหม้ การเผาไหม้หรือการสันดาป เป็นปฏิกิริยาการคายความร้อนซึ่่งเป็นสภาวะที่เกิดจากเชื้อเพลิงไม่ว่าจะเป็นของแข็ง ของเหลว ก๊าซ เมื่อเผาไหม้แล้วก่อเกิดพลังงาน
มีองค์ประกอบหรือปัจจัยอยู่ 4 อย่าง

1.เชื้อเพลิง Fuel

2.ออกซิเจน Oxygen
3.ความร้อน Heat
4.ปฏิกิริยาลูกโซ่ Chemecal chian Reaction
องค์ประกอบทั้งหมดต้องมีอัตราส่วนที่พอเหมาะ
ช่วงการลุกไหม้ของเชื้อเพลิง Flammable range

Lower explossive limit คืออัตราส่วนอย่างต่ำที่ทำให้เชื้อเพลิงกับอากาศสามารถจุดติดเป็นเปลวไฟได้
Ideal mixture  คืออัตราส่วนพอเหมาะที่ทำให้เชื้อเพลิงและอากาศเกิดจุดติดอย่างรวดเร็ว และให้อุณภูมิสูงสุด
Upper explosive limit คืออัตราส่วนที่มีสารที่เป็นเชื้อเพลิงมากเกินไปทำให้จุดติดไม่สมบูรณ์

ซึ่งช่วงของการจุดติดเชื้อเพลิงแต่ละประเภทก็จะแตกต่างกันตามขบวนการคายไอของเชื้อเพลิง Pyrolysis = เป็นขบวนการสลายตัวของสารด้วยความร้อน เช่น ไม้(C6H10O5) เมื่อสลายตัวเป็น คาร์บอน ,ไฮดรอเจน และทำปฏิกิริยากับออกซิเจน เมื่อได้รับความร้อนจะเกิด

ก๊าซที่ไม่ติดไฟ ได้แก่ คาร์บอนไดออกไซค์ Carbon dioxide (co2) ไอน้ำ water (H2O)
ก๊าซติดไฟ ได้แก่ คาร์บอนมอนออกไซค์ Carbon monoxide (CO)
เขม่า Soot (Carbon particles,C) เกิดขึ้น)
อากาศ ออกซิเจน,ไนโตรเจน อื่นๆ
การเผาไหม้ที่ไม่สมบูรณ์เกิดขึ้นเนื่องจาก ปริมาณของออกซิเจนลดน้อยลง ซึ่งสามารถสังเกตเห็นได้จากสีของเปลวไฟที่เปลี่ยนไป เมื่อมีออกซิเจนในปริมาณที่เหมาะสมเปลวไฟจะมีสีเหลืองสว่าง เมื่อออกซิเจนลดน้อยลงสีของเปลวไฟจะเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลืองส้ม ส้มแก่ และเป็นสีแดง เมื่อมีปริมาณออกซิเจนต่ำมากไฟจะเริ่มดับด้วยตนเองได้เนื่องจากขาดออกซิเจน
การพัฒนาของไฟ การเผาไหม้ทำให้เกิดก๊าซและควันไฟ ซึ่งแบ่งเป็น 4 ช่วง คือ
1.ช่วงลุกไหม้ Ignition เป็นช่วงของการเริ่มลุกไหม้ที่จุดต้นเพลิง
2.ช่วงขยายตัว Growth เป็นช่วงไฟเริ่มลุกไหม้มากขึ้น มีการลุกลามด้วยวิธีการต่างๆ
3.ช่วงลุกไหม้เต็มที่ Fully Developed เป็นช่วงการลุกไหม้อย่างเต็มที่มีขนาดใหญ่เต็มพื้นที่ของการเกิดเพลิงไหม้

4.ช่วงไฟมอด Decay เป็นช่วงที่ไฟเริ่มขาดปัจจัยในการลุกไหม้ ตามองค์ประกอบของไฟ คือเชื้อเพลิง ความร้อน ออกซิเจน ทำให้ไฟมอดและดับลงในที่สุด